واکنش وزارت دفاع انگلیس مبنی بر این که نظامیان انگلیسی «با شجاعت و حرفه‌ای‌گری در افغانستان خدمت کرده‌اند و همیشه بالاترین موازین را رعایت کرده‌اند» نشان‌دهنده چیزی جز حمایت از درنده‌خویی، سلاخی‌کردن انسان‌ها و زیر پا گذاشتن ارزش‌های انسانی نیست. گویی در قاموس غرب رعایت قوانین جنگی و مسائلی از این دست فقط بر عهده دیگران است.
متأسفانه شعارهای رنگین آمریکا و اروپا برای مبارزه با تروریسم، تأمین حقوق بشر و حفاظت از جان انسان‌ها، بهانه‌هایی در راستای اعمال سیاست‌های خونبار آنها است. مداخله‌های نظامی آمریکا و غرب در هر منطقه‌ای از جهان فقط به کشتار بیشتر، ویرانی و هرج و مرج منتهی شده است. واپسین میراث ناتو، افغانستان است با دولتی ورشکسته و ملتی محتاج و فقیر.
قتل غیرنظامیان، زندان‌های خصوصی، شکنجه هولناک زندانیان، پرتاب از هواپیما به قعر دره‌ها، ترورهای هدفمند، حملات شبانه، ویران‌کردن خانه‌ها و انواع دیگر جنایت‌های صورت گرفته در افغانستان توسط ناتو موضوعاتی هستند که همواره در رسانه‌های محلی و بین‌المللی بازتاب یافته‌اند و شاید زمان آن فرارسیده که در مورد هر کدام از آنها تحقیقات جدی صورت گیرد. بازماندگان عملیات‌های خودسرانه ناتو باید لب بگشایند و از آنچه بر آنان گذشته است، سخن بگویند.
تاریخ جنایت‌های خونبار در دو دهه گذشته باید ثبت شود. آیندگان باید بدانند که آمریکا و ناتو که خود را سردمداران مبارزه با تروریسم، داعیه‌داران حقوق بشر و پیام‌آوران آزادی و خوشبختی به جهانیان معرفی می‌کردند، چه بلایی بر سر مردم افغانستان آوردند.
پرونده افشای جنایات آمریکا و متحدان ناتویی آن در افغانستان تازه گشوده شده است و به یقین دردناک‌تر از عراق و ابوغریب خواهد بود. درس‌های دردناک اما آموزنده‌ای از این تحقیقات به دست می‌آید که مهمترین آنها عدم اعتماد به شعارهای دروغین مبارزه با تروریسم و حمایت از حقوق بشر توسط سردمداران سیاسی و نظامی غرب است.
تحقیق اخیر افشا کننده بخشی از جنایت‌های انجام شده نظامیان خارجی در افغانستان است. انتظار می‌رود که جنایت‌های ۲۰ ساله آنان از سوی سازمان‌های بی‌طرف و ضد جنگ مستندسازی شود.
گزارش تازه منتشر شده در خصوص اقدامات فراقانونی نظامیان انگلیسی در افغانستان تنها گوشه‌ای از جنایت‌هایی است که توسط ناتو و آمریکا در ۲۰ سال گذشته در افغانستان صورت گرفت. مردم افغانستان بارها با حمل پیکر کشته شدگان به مقامات کابل و مقامات محلی اعتراض کردند تا مانع این کشتارها شوند اما به‌رغم واکنش‌های تند حکومت حامد کرزی این کشتارها همچنان ادامه یافت و اعتراض‌ها هم راه به جایی نبرد.
منبع: پایگاه پژوهشی بررسی تحولات افغانستان